مدير01
تماس سرد یا Cold-calling یکی از انواع بازاریابی تلفنی است. اگر بازاریابی تلفنی را شبیه آب و هوا فرض کنیم، تماس سرد یا کولد کال مثل یک روز آفتابی یا ابری می باشد. کسب و کارها می توانند بازاریابی تلفنی را بدون تماس سرد انجام دهند ، اما آنچه بیشتر کسب و کارها انجام می دهند تماس سرد است تا بازاریابی تلفنی
تماس سرد یا Cold Calling در برگیرنده تماس با یک مشتری بالقوه برای فروش محصول یا خدمات کسب و کار به وی میباشد. تماس سرد لزوماً به صورت تماس تلفنی نیست. تماس سرد می‌تواند یک فروش بدون برنامه قبلی با حضور درب یک منزل باشد. در تماس سرد شما بدون هیچ ایدهای پیشنهاد فروش می‌دهید. شما ممکن است برای تماس سرد شماره تماس مشتری را از یک دایرکتوری شماره‌های تماس بیابید.
بازاریابی تلفنی چیست؟
بازاریابی تلفنی محدود به تماسهای خروجی به مشتریان بالقوه و مشتریان بالفعل نمی‌باشد. مشتریان ممکن است در پاسخ به یک نشانه یا تبلیغی آنرا می‌بیند، با شما تماس بگیرید. بازاریابی تلفنی یا تله مارکتینگ همچنین نوعی ” عملیات ماهیگیری” است. ممکن است در این نوع بازاریابی شما فعالانه سعی در فروش محصول خود با ابزار تلفن ننمایید؛ اما سعی می‌کنید که از ایجاد علاقه در تماس تلفنی اطمینان حاصل نمایید. در بازاریابی تلفنی اطلاعات تماس را برای تماسهای مجدد ثبت می‌نمایید. Telemarketing شامل پیگیری از مشتریانی که قبلاً خرید کرده اند، میباشد. همچنین بازاریابی تلفنی برای کشف واقعیت‌های موجود در بازار و بررسی فرصت‌ها و تهدیدات بازار نیز بکار می‌رود. بر خلاف تماس سرد، بازاریابی تلفنی یک تکنیک بازاریابی است.
مزایای بازاریابی تلفنی نسبت به تماس سرد
با توجه به تکنیک‌های بازاریابی تلفنی باید گفت که تله مارکتینگ بسیار مقرون به صرفه است. هزینه‌های فروش محصولات و خدمات از طریق بازاریابی تلفنی به میزان ۸۰% نسبت به سایر تکنیک‌های بازاریابی کاهش خواهد یافت. در بازاریابی تلفنی دیگر نیازی به بازاریابی و فروش حضوری نمی‌باشد. کلیه مراحل بازاریابی و فروش به صورت تلفنی صورت می‌پذیرد.یکی از بزرگترین مزایای بازاریابی تلفنی کنترل لحظه ای و تصمیمات بهینه در فرآیند بازاریابی و فروش است. ممکن است در هر لحظه ای موضوعی از طرف بازاریاب یا فروشنده به منظور تصمیم گیری در تغییر لیست قیمت ، ارائه خدمات و یا ارائه یک تخفیف اعلام گردد. مدیران بازاریابی به راحتی در این حالت می‌توانند تصمیمات بهینه بگیرند.
معایب تماس سرد
تماس سرد باعث ایجاد شهرت بد برای بازاریابی تلفنی شده است. آنچه که امروزه در کسب و کارها بویژه کسب و کارهای موجود در ایران صورت می‌پذیرد بیشتر تماس سرد است تا بازاریابی تلفنی تماس سرد منجر به تماسهای بی هدف و بی برنامه می‌گردد.بسیاری از مشتریان موجود در بازار تماسهای سرد را بدون جواب می‌گذارند. تماس سرد به دلیل عدم وجود برنامه بازاریابی مشخص و بی هدفی در تماس منجر به افزایش هزینه‌های تیم بازاریابی و فروش می‌گردد. تماسهای سرد گاهی تنها به منظور هدفگیری انبوهی از افراد بازار و تبدیل درصدی از این بازار به خریدار صورت می‌پذیرد. در Cold Calling یا تماس سرد ماندگاری مشتری تقریبا صفر است و معمولاً مشتری تنها یکبار خرید را تجربه می‌نماید.
منبع: marketingirantalent
مدیرعامل نشر جمال با بیان اینکه در حوزه نشر کتاب با چشم‌پوشی کریمانه تخلفات مواجه هستیم، گفت: نظارت‌ها در زمینه کاغذ باید جدی‌تر شود.
به گزارش چاپ و نشر به نقل از ایکنا؛ بازار نشر به دلیل گرانی کاغذ و سایر ملزومات چاپ در وضعیت خوبی قرار ندارد و بسیاری از ناشران سردرگم هستند و نمی‌دانند چطور باید این مسئله را مدیریت کنند، در این زمینه با حجت‌الاسلام‌والمسلمین علیرضا سبحانی‌نسب، مدیرعامل نشر جمال که ناشر برگزیده سال نیز بوده است، گفت‌وگویی را انجام داده‌ایم که در ادامه از نظر می‌گذرد.
- وضعیت کنونی بازار نشر را چطور ارزیابی می‌کنید و برای مدیریت نشر خود چه اقداماتی انجام داده‌اید؟
اکنون وضعیت خوبی را شاهد نیستیم و به ناچار برای ادامه حیات در این فضا، باید بازار را بررسی کنیم و مطابق خروجی‌های نشر، برنامه‌ریزی جدیدی داشته باشیم، ما در همین زمینه مسیر تولید را قدری کندتر کردیم، تقریباً قراردادهای جدید نمی‌بندیم، در رابطه با کارهایی که در مسیر اخلاقی و دینی بوده، به سمت دیجیتال رفتیم.
-با توجه به اینکه بیشتر آثارتان در حوزه کودک و نوجوان هست، در این زمینه چه خواهید کرد؟
کارهای کودک را به راحتی نمی‌توان دیجیتال کرد؛ چرا که قیمت تمام شده آن گران‌تر می‌شود، اما در کتاب‌های بزرگسال به سمت کتاب‌های دیجیتال ۵۰ - ۲۰۰ نسخه‌ای رفته‌ایم و برخی را نیز معطل گذاشته‌ایم تا اوضاع بهتر شود؛ از این رو در مجموع فضایی به وجود آمده که کتاب‌های ضعیف از رده خارج می‌شوند و از این نظر، نوید خوبی است و سبب می‌شود ناشران به چاپ کتاب‌های قوی‌تر و آثاری که اقبال عمومی نسبت به آنها بیشتر است و از نظر کارشناسی در سطح بالایی قرار دارند، بروند. ما هم به مرور خود را با این وضعیت وفق می‌دهیم و بر روی کتاب‌های پرفروش خود تمرکز کرده و کتاب‌های ضعیف را از رده خارج می‌کنیم و به تدریج به سمت نشر سبک‌بارتر و سبک‌بال‌تر روی می‌آوریم.
-چه آینده‌ای را برای نشر کشورمان پیش‌بینی می‌کنید؟
شاید برای نشر کشور این موضوع پدیده خوبی نباشد؛ چرا که در این میان، ناشران خوبی را نیز از دست خواهیم داد و یا کسانی که صحاف و چاپخانه‌دار و ... هستند، آسیب جدی خواهند دید. متأسفانه این مسئله تحت یک فشار سختی انجام می‌شود و این گونه نیست که با شادی و شادمانی رخ دهد، اتفاقی در حال رخ دادن است که به قیمت از دست دادن برخی از نویسندگان و ناشران خوب خواهد بود. با نویسنده‌ای گفت‌وگو می‌کردم که می‌گفت مدت زیادی است که با اسنپ کار می‌کند و به سختی زندگی‌اش را می‌چرخاند. این کار از نویسندگان شروع می‌شود و به ناشران و سایر بخش‌ها می‌رسد و این یک فاجعه است.
-چه راهکاری را پیشنهاد می‌کنید؟
امیدوارم نهاد کتابخانهها و سایر نهادهای فرهنگی برای کسانی که کتاب خریدن برایشان قدری سخت‌تر شده است، کتاب‌های امانی دهند و کتابخانهها رونق بیشتری بگیرد و تلاش کنند انگیزه خواندن در مخاطبان از بین نرود و طوری نباشد که وقتی از این رکود و مشکلات اقتصادی خارج شدیم، خواننده و مخاطب کتاب نداشته باشیم و عادت خواندن را ترک کرده باشند و با فضای مجازی انس بیشتری بگیرند.
-فکر نمی‌کنید نشر کتاب دیجیتال برای مخاطبان کودک، صحیح نباشد، چون آنها در ابتدای راه خود برای انس با کتاب هستند؟
ما در فضای نشر دیجیتال در اپلیکیشن‌های طاقچه، راه، پاتوق و ... که وجود دارد، حضور داریم، اما در کنار نشر دیجیتال، چاپ دیجیتال نیز خواهیم داشت که برای اینکه کتاب را به صورت افست چاپ کنیم و با شمارگان ۲ هزار نسخه نشر دهیم، رویکردمان به سمت چاپ دیجیتال رفته، تا اینکه ۲۰۰ نسخه و یا کمتر چاپ کنیم تا سرمایه نشر، در انبار نباشد. در عین حال که امکانی برای امروز است، اما معنی خوبی ندارد و به این معنی است که ما در طول سه ماه کمتر از ۵۰ نسخه می‌فروشیم و اگر می‌توانستیم در طول شش ماه ۲ هزار نسخه از آن را چاپ و عرضه کنیم، حتماً به صورت افست چاپ می‌کردیم.
-اقدامات وزارت ارشاد در حوزه کاغذ چه اندازه مؤثر و ملموس بوده است؟
در حال حاضر نمی‌دانم چه اقدامات عملیاتی انجام شده، که قیمت بالا نرود؛ چرا که طی یک ماه گذشته کاغذ گلاسه‌ای که سه ماه پیش ۸۰ هزار تومان خریداری می‌کردم، اکنون ۱۸۰ هزار و ۲۴۰ هزار تومان خریداری می‌کنم و این به معنی این است که اقدامات جدی نشده است و کل این پروژه و برنامه‌ها در حوزه کاغذ، خطا است و باید بیشتر نظارت‌های جدی داشته باشیم و به قانون این قدرت را بدهیم که بتواند جلوی تخلفات را بگیرد و رقابت را آزاد بگذاریم، کاغذفروشان به دنبال کاغذ بروند ولی قانونی هم داشته باشیم که اگر احتکار کردند و گرانفروشی کردند که می‌کنند و خطا و تخلفاتی داشتند که دارند، آنها را تنبیه کنند. متأسفانه از تخلفات با یک چشم‌پوشی کریمانه عبور می‌کنیم و فاجعه‌های بسیار تلخ به وجود می‌آید که امیدوارم از این تصدی‌گری خروجی خوبی حاصل شود، اما متأسفانه من خروجی مناسبی از بازار نمی‌بینم و قیمت کاغذ گلاسه از زمانی که این تصدی را پذیرفته‌اند، قدری هم گران‌تر شده است و نمی‌دانم که انباری که از احتکار درآمده، چگونه در بازار توزیع شده است.
چند روزی بود که تلاش می‌کردم تا با یکی از پیشکسوتان صنعت چاپ به گپ و گفت بنشینم، ولی موفق نمی‌شدم تا اینکه در پرسه‌های اینترنتی چشمم به خبری افتاد که در هفدهمین جشنواره‌ی صنعت چاپ (سال گذشته)، چند تن از پیشکسوتان را معرفی کرده بود و این بزرگواران از سوی اهالی صنعت و وزارت ارشاد مورد تجلیل قرارگرفته بودند. با پرس‌وجو و کنکاش شماره‌ی تماس یکی از آنان را پیدا کردم و با ترس از اینکه او نیز از صحبت سرباز بزند، تماس گرفتم. خوشبختانه پیشکسوت محترم این شماره با خوش‌صحبتی من را پذیرا شد و در محل اتحادیه‌ی لیتوگرافان قرار ملاقاتی گذاشتیم. رضا انصاری عضو هیئت‌مدیره اتحادیه لیتوگراف؛ کسی است که تجربیات خود از ابتدا تاکنون را برایمان شرح داد.
استقلال کاری در نوجوانی
من رضا انصاری در اولین روز از بهمن‌ماه سال 1332 در بازارچه‌ی نایب‌السلطنه‌ی تهران متولد شدم. بعد از گذراندن دوران ابتدایی، در مقطع متوسطه بودم که تصمیم گرفتم به بازار کار وارد شوم. آن زمان رسم شده بود پسربچه‌های هم سن و سال من سرکار می‌رفتند و برای خودشان مستقل می‌شدند و تحصیلشان را در مدارس شبانه ادامه می‌دادند. درست خاطرم نیست که کلاس هشتم بودم یا نهم (دوم یا سوم متوسطه) که خانواده‌ام را از تصمیمم مطلع کردم و با مخالفت شدید پدرم روبرو شدم. از من اصرار و از خانواده انکار تا اینکه پدرم قبول کرد که من کارکنم ولی شرط و شروطی گذاشت که نمی‌توانی هر شغلی را برگزینی و باید من در انتخاب شغل نظارت داشته باشم.
روزی پدرم یکی از دوستانش (ابراهیم آقا) را که قهوه‌خانه داشت به من معرفی کرد تا کار آبرومندی برای من پیدا کند، من در تصوراتم دل‌چرکین بودم که یک قهوهخانهچی چه‌کاری را می‌تواند برای من پیدا کند؟ و برایم قابل‌هضم نبود.
بالاخره شرط پدر بود و باید گردن می‌نهادم. ابراهیم آقا مرا به پاساژ ممتاز واقع در خيابان لاله‌زار نزد لیتوگرافی زانیچخواه برد. وقتی محیط لیتوگرافی را دیدم از همان لحظه‌ی اول مجذوب کار شدم. صاحب و مدیرمسئول آنجا که پسر آقای خسرو زانیچخواه بزرگ بود از من چند سؤال پرسید که چند کلاس درس‌خوانده‌ام و چه‌کارهایی بلدم. من هم در جواب گفتم: نه کلاس درس‌خوانده‌ام و کار خاصی بلد نیستم و الان نیز سه ماه تابستان است و تصمیم گرفتم کاری را یاد بگیرم. قرار شد سه ماه تابستان به‌صورت آزمایشی در لیتوگرافی زانیچخواه کارکنم و اگر به این کار علاقه پیدا کردم بازهم به کارم ادامه دهم و اینگونه شد که حرفه‌ی لیتوگرافی را برگزیدم.
وقتی کارفرما مرا به داخل شعبه برد و به همکاران معرفی کرد، با دیدن روپوش‌های سفیدی که بر تن داشتند شیفته‌ی کار شدم، چون در آن سن و سال چنین چیزی در آن زمان ندیده بودم و برایم خیلی باکلاس جلوه کرد و دو چندان جذب کار شدم و از پیش‌داوری خود نسبت به ابراهیم آقا نیز خجل شدم.
در آن دوره‌ی زمانی مرسوم نبود کارگاهی، کارگر خدماتی استخدام کند ولی چون مجموعه‌ی زانیچخواه گسترده بود مرا به‌عنوان کارگر ساده استخدام کردند. این را هم باید بگویم که در تهران لیتوگرافی‌های بسیاری وجود نداشت و تعداد آنها از انگشتان یکدست تجاوز نمی‌کرد. مجموعه‌ی لیتوگرافی زانیچخواه جزو معروف‌ترین‌ها بود و در نوع خودش حرف اول را می‌زد.
چند روز اول کار من این بود که دوربین عکاسی ریلی که مرحوم پرویز پیشرو با آن کار می‌کرد را تمیز و وسایل را جابه‌جا کنم. بعد از یکی دو روز که سرگرم انجام کارهای ابتدایی بودم، دو سطل و دو کیسه دارو به من دادند و گفتند که این داروها را درست کن، بعدازاینکه داروها را درست کردم حالم بد شد، حالت تهوع به من دست داد و روانه‌ی درمانگاه شدم و این اتفاق تبدیل به خاطره‌ی روزهای ابتدایی کار من شد.
هرروز که می‌گذشت به کارم در لیتوگرافی علاقه‌ی بیشتری پیدا می‌کردم. یکی از کارهایی که در لیتوگرافی انجام می‌شد تهیه‌ی جلد صفحه‌های گرامافون با تصویر خواننده‌ها بود که برای من در آن سن جذابیت بالایی داشت. دوره‌ی پادویی من در لیتوگرافی برعکس دیگر کارگران که تا یکی دو سال نیز ادامه داشت برای من کوتاه بود. در کمتر از سه ما به‌جایی رسیدم که توانستم خودم به‌تنهایی کار را انجام دهم.
لیتوگرافی در گذشته بخش‌های گسترده‌ای را در بر داشت و شامل عکاسی کنتاکت، روتوش، مونتاژ و کپی می‌شد. در بخش کنتاکت لیتوگرافی زانیچخواه (که بخشی مستقل بود) فردی به نام بهنام مشفق مشغول به کار بود و در مدرسه شبانه درس می‌خواند. برحسب اتفاق و یا شانس من او می‌خواست در امتحانات متفرقه شرکت کند و دیپلم بگیرد و به همین خاطر تقاضای مرخصی کرد ولی مسئولان لیتوگرافی گفتند تا کسی را جایگزین خود نکند نمی‌تواند مرخصی برود. او نیز که گرفتن دیپلم را در اولویت کارهایش قرار داده و برایش بسیار مهم و حیاتی بود کار را رها کرد و دیگر بر سر کارش نیامد.
آقای چنگیز آصفی مقدم سرپرست لیتوگرافی یک روز صبر کردند اما وقتی دیدند مشفق سرکارش حاضر نشد من را پیش خود خواستند و پرسیدند که آیا توان انجام این کار را دارم؟ من نیز با اعتمادبه‌نفس گفتم بله و شروع به کارکردم و ایشان کارهای آن بخش را به من محول کردند. آقای آصفی متعجب بودند که من تازه‌کار که کمتر از سه ماه است با کار لیتوگرافی آشنا شده‌ام چگونه می‌توانم کارم را به آن خوبی انجام دهم. حتی چند بار چک کردند که نکند من شانسی کارها را خوب می‌زنم. همین باعث شد آقای زانیچخواه به من گفتند از فردا فقط قسمت خودم را نظافت کنم و به نظافت بخش‌های دیگر کاری نداشته باشم. همین شد که ازلحاظ کاری مستقل شدم، چون کار بخش کنتاکت زیاد بود، فرد دیگری را که در این زمینه تخصص و تبحر بیشتری داشت استخدام کردند و من را به‌عنوان وردست به قسمت دیگری منتقل کردند و به‌مرور وارد حیطه‌ی کاری و بخش‌های دیگر لیتوگرافی چون مونتاژ، کپی، روتوش و عکاسی شدم و باعث شد ظرف مدت یک سال آچارفرانسه تشکیلات زانیچخواه شوم.
من در کل کار ثابتی نداشتم و هر وقت کسی به مرخصی می‌رفت، جایگزین او می‌شدم و یا اگر کسی کارش سنگین و زیاد می‌شد، من به کمکش می‌رفتم و به‌عنوان کمک در کنارش قرار می‌گرفتم.
سال 48 که شروع به کارکردم حدود دو سال بیمه نشدم و از مهرماه سال 50 تازه مرا بیمه کردند. تا سال ۵۳ در لیتوگرافی زانیچخواه کارکردم. آن موقع من سنی نداشتم، جوان بودم و پرانرژی، به همین دلیل به دنبال ورزش فوتبال و کوه‌نوردی رفتم، یکی دو بار صبح با تأخیر سرکارم حاضر شدم و آقای زانیچ خواه با من برخورد کردند و معترضانه گفتند در صورت تکرار عذرت را خواهم خواست. درگیری و مشاجره لفظی بین ما صورت گرفت من نیز که به خود غره شده بودم که بلد کار هستم همان‌جا تصمیم گرفتم که از فردا سرکار نروم.
حضور در شرکت بزرگ افست
بعد از لیتوگرافی زانیچخواه، دوره‌ی کوتاه‌مدت دوهفته‌ای در روزنامه‌ی اطلاعات به‌صورت کمکی، در شیفت شب قسمت لیتوگرافی، واحد مونتاژکار کردم. تا اینکه مرحوم نورالله مجلسی که در لیتوگرافی زانیچخواه رفت‌وآمد داشت و من را می‌شناخت و می‌دانست که من در همه‌ی کارهای لیتوگرافی سررشته‌دارم از من دعوت کرد تا در بخش لیتوگرافی شرکت افست مشغول به کار شوم. من نیز در یک روز پنجشنبه از اردیبهشت‌ماه سال ۵۳ به شرکت افست رفتم و آقای مجلسی در همان روز اول من را به مدیر تولید و سفارشات، مرحوم انجامی معرفی کرد. من را به واحد مونتاژ بردند و یک میز در اختیارم قراردادند تا مشغول به کار شوم. اولین کاری که در شرکت افست انجام دادم، آلبوم نقاشی‌های استاد فرشچیان بود.
شرکت افست بسیار بزرگ بود و افراد نمی‌توانستند در شعبات مختلف تردد داشته باشند ولی من‌بعد از مدت کوتاه یک‌ماهه، این اجازه را کسب کرده بودم تا به همه‌ی بخش‌های شرکت مانند عکاسی، لیتوگرافی، مونتاژ، چاپ و صحافی رفت‌وآمد داشته باشم؛ به‌صورت رسمی که نه اما بعد از مرحوم مجلسی من سرپرست محسوب می‌شدم.
در شرکت افست هرروز پیشرفت می‌کردم و قبل از بازنشستگی سرپرست بخش لیتوگرافی شرکت بودم. تا اینکه در سال 71 تصمیم گرفتم خودم را بازنشسته کنم. در ابتدا شرکت مخالفت می‌کرد ولی درنهایت با بازنشستگی پیش از موعدم موافقت کردند. بعد از بازنشستگی به درخواست شرکت افست مجدداً حدود یک سال و نیم در بخش کنترل کیفیت با سمت مشاور و کارشناس در کنار مدیر تولید و سفارشات مشغول به کار شدم.
تولد ارغوان
زمانی که مجدداً دعوت به همکاری با شرکت افست شدم زمانی بود که شرکت افست از کسی دعوت به همکاری نمی‌کرد، شاید من جز اولین نفرهایی بودم که مهندس داوود شایسته به من پیشنهاد داد که در شرکت افست بمانم و کارکنم. ایشان به من گفتند که در شرکت بزرگی کارکرده‌ام و از جایگاه و منزلت خاصی در این شرکت برخوردار بوده‌ام، بنابراین بهتر است از کار کردن در لیتوگرافی‌های کوچک خودداری کنم و به من پیشنهاد دادند تا حداقل لیتوگرافی‌ای برای خودم تأسیس کنم و این شد که بعد از مشورت با دوستان و همکاران با عشق و علاقه هر چه بیشتر لیتوگرافی ارغوان را در سال ۱۳۷۴ تأسیس کردم.
هم‌اکنون بااینکه هنوز عاشق کارم هستم، افسوس می‌خورم چون در حال حاضر شرایطی پیش‌آمده است و اوضاع‌واحوال لیتوگرافی‌ها و صنعت چاپ مناسب نیست و متأسفانه شاهنامه آن‌چنان که باید آخرش خوش نشد.
تشکیل خانواده
آبان ماه سال 56 ازدواج کردم و دو دختر دارم که یکی از دخترانم همکارم در مجموعه‌ی ارغوان است و در حدود ۱۷ سال سابقه کار دارد و از تخصص بالایی در کارهای خروجی فیلم و زینک دارد و در بخش لیتوگرافی تسلط کافی دارد. دختر دیگرم نیز به انجام کارهای هنری مشغول است.
خدمت خالصانه
من سه دوره عضو هیئت‌مدیره شرکت تعاونی لیتوگراف، دو دوره مدیرعامل و عضو هیئت‌مدیره شرکت تهران اسکانر (مجموعه‌ای که هم‌اکنون منحل شده است) بودم. در اتحادیه‌ی لیتوگرافان نیز دو دوره است که عضو هیئت‌مدیره هستم، دوره‌ی گذشته به‌عنوان نایب‌رئیس اول و این دوره نایب‌رئیس دوم هستم.
معمولاً از کارهای صنفی و جانبی فرار نکردهام و همیشه سعی داشته‌ام در حد توانم و تا جایی که کاری از دستم برمی‌آید حضورداشته باشم. همواره دوست داشتم برای اعضا صنف و همکارانم کاری از پیش ببرم.
خاطرات شیرین
همین‌طور که گفتم من علاقه‌ی زیادی به فعالیت‌های مردمی داشتم و عضو سندیکای کارگری و به‌عنوان بازرس سندیکا انتخاب‌شده بودم که البته به سرانجام نرسید و منحل شد. در شرکت افست نیز عضو هیئت و مدیرعامل تشکیلاتی با عنوان شرکت تعاونی اعتبار بودم که به کارگران شرکت وام می‌دادند، وام هم شیرین بود و همه به دنبالش بودند به همین خاطر همه‌ی کارمندان شرکت افست من را می‌شناختند.
به خاطر علاقه‌ای که به کار داشتم وقتی از قسمت صحافی یا از ماشین‌خانه رد می‌شدم و ایرادی در کار می‌دیدم دخالت می‌کردم و نظرم را بیان می‌کردم و مشاوره می‌دادم. من در کار به‌جایی رسیده بودم که خیلی وقت‌ها اصلاً در جریان کاری نبودم اما در آن دخالت داده می‌شدم، مثلاً از قسمت ماشین‌خانه فرمی را می‌آوردند تا نظرم را بدهم و از من راهنمایی و مشاوره می‌گرفتند.
من همزمان که در شرکت افست کار می‌کردم، به جهت رضایت کاری خیلی راحت مرخصی می‌گرفتم و یا بعد از ساعت کاری و به‌صورت نیمه‌وقت بیرون از شرکت در برخی از لیتوگرافی‌های مطرح چون پیچاز، بصیر و مردمک کار می‌کردم زیرا لیتوگرافی‌ها در بعضی از بخش‌ها، خصوصاً مونتاژ رنگی و کتاب‌های لوکس و نفیس تخصص نداشتند، به همین دلیل من به‌صورت نیمه‌وقت برایشان کار انجام می‌دادم. مثلاً زمانی که مگاپس تأسیس شد چند کتاب نفیس چون حافظ یونسکو و شاهنامه‌ی انجمن خوشنویسان را آنجا انجام دادم و یا در لیتوگرافی پیچاز قرآن‌های نفیسی را کارکردم.
یکبار کاری را بیرون شرکت افست انجام دادم، قطع کار پالتویی و خاص بود و به خاطر اینکه پرتی کاغذ نداشته باشد، خودم روشی را ابداع کردم و تای 20 صفحه زدم (که الان ماشین‌های تاکنی این کار را انجام می‌دهند). من نمی‌دانستم این کار قرار است کجا چاپ و صحافی شود، فقط گفتم هر جا این کار را بردید بگویید من بیاییم و برایشان توضیح دهم که چگونه کار را انجام دهند.
زمان گذشت تا اینکه روزی از بخش سفارشات شرکت افست من را خواستند و گفتند کاری را از بیرون به اینجا سفارش داده‌اند ولی تای این کار مشکل دارد و هر کاری می‌کنیم درست درنمی‌آید، وقتی کار را دیدم متوجه شدم کار خودم است. تا زدم و توضیح دادم که چگونه بقیه‌ی کار را انجام دهند. همان‌جا مرحوم انجامی گفتند، می‌دانستم این کار خودت است.
خاطره تلخ
همواره تلخ‌ترین خاطره‌ی من از این کار، از دست دادن دوستان و همکارانم بوده است وگرنه خاطره‌ی تلخی در مورد کار ندارم. هنوز هم معتقدم آقایان انجامی و مجلسی که یاران همراه من در شرکت افست بودند و حکم برادر بزرگتر من را داشتند، خیلی زود از بین ما پر کشیدند.
توصیه به جوانان
زمانی که من این کار را شروع کردم همیشه به دنبال این بودم که کار را علمی بیاموزم و هرگز به‌سادگی کاری را انجام نمی‌دادم. من سعی می‌کردم که اصل اصولی در کار بگذارم و به جوانان هم توصیه می‌کنم در رابطه با کارشان مطالعه و تحصیل داشته باشند. گذشته از آن نسبت به کار خود بی‌تفاوت نباشند. نباید کار را به چشم یک انجام‌وظیفه‌ی کارمندی و کارگری، صبح آمدن و عصر رفتن دید، باید به کار عشق ورزید، زیرا علاقه به کار، کار را شیرین می‌کند.
زمانی که در شرکت افست کار می‌کردم به‌عنوان سرپرست و کارگر درجه‌یک کار می‌کردم و معمولاً یادم می‌رفت ورود و خروجم را ثبت کنم چرا که عمدتاً از قسمت کارت زنی رفت‌وآمد نمی‌کردم. زمان‌هایی پیش می‌آمد که دو ساعت از زمان کاری گذشته بود و هنوز من مشغول کار بودم، وقتی به من یادآور می‌شدند که اسمم را در لیست اضافه‌کار بنویسم، می‌گفتم مهم نیست و علاقه‌ی بسیاری به کار داشتم.
یکی از امتیازاتی که باعث شد من را مجدداً به کار دعوت کنند این بود که آقای شایسته خصلت گفته بودند «من بارها شاهد بودم انصاری ساعت ۹ یا ۱۰ شب از جلوی شرکت افست می‌گذشته، توقفی کرده و به کارگرهای نوبت که اضافه‌کار ایستاده بودند سرزده تا ببیند در کارشان مشکلی کاری نداشته باشند».
تخصص در کار
من چهار دوره داور جشنواره صنعت چاپ بودم، دوره‌ی چهارم با مرحوم انجامی، حاج‌آقا بلالی، محمود رضا بهمن پور، آقای حقیقی، رضا رضایی و مسعود گودرزی همراه بودم و دوره‌های نهم، دهم و یازدهم نیز یکی از داوران منتخب جشنواره‌ی صنعت چاپ بودم.
قبلاً لیتوگرافی کار دست و هنر بود و بیش از اینکه یک صنعت باشد، یک کار هنری محسوب می‌شد اما الآن سیستم ماشینی شده است. به‌جز کارهای معمول من کتاب‌هایی کارکرده‌ام که جزو کارهای نفیس بوده است. قرآن امیرکبیر که در آن پودر طلا کارکرده بودند و الآن هدیه هر جلد آن در حدود ۲۰ تا ۲۵ میلیون است و امکان تکرار آن نیز دیگر وجود ندارد، یکی از کارهای خاص من بوده است.
قبلاً عکس، مطلب و پا نوشت هرکدام یک صفحه جدا بود و سختی خاص خود را داشت، من از ابتدای کار که سنتی بود در لیتوگرافی فعالیت داشته‌ام تا اکنون که تماماً دیجیتال شده است. من خودم را به‌روز کردم و علاوه بر کار با پلیتستر و ایمیجستر با دستگاه‌های جدید هم‌توان کار کردن دارم. مهم پایه و اساس کار بود که من به‌خوبی آن را آموخته و به کار بستم. بسیاری از دستگاه‌های جدید را هم با یکی دو بار آزمون‌وخطا آموختم و این به خاطر خاک‌هایی بوده که در این حرفه خورده‌ام.
نایب رییس کمیسیون فرهنگی مجلس معتقد است یارانه کاغذ و ارز دولتی در این حوزه باید به آن دسته مراکز فعال در این حوزه و بر مبنای فعالیت‌های گذشته و چشم‌انداز آینده تعلق گیرد.
اصغر مسعودی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت با اشاره به مشکلات بخش خصوصی در حوزه کاغذ و بی‌بهره بودن آنها از سهم یارانه کاغذ گفت: دغدغه بخش خصوصی در حوزه انتشارات در بخش‌های دیگر هم کاملا مشهود است؛ متاسفانه برنامه‌های کشور برای بحث کمک به تولید کاغذ و یارانه انتشارات ناقص است و اینگونه است که اول اجرا می‌شود، سپس ایرادات آن محرز می‌شود و نهایتا برنامه جدیدی تدوین می‌شود.
نماینده مردم نی‌ریز و استهبان در مجلس شورای اسلامی افزود: مشکل اساسی در بحران ارزی در زمینه‌های مختلف این بود که برنامه‌ریزی هدفمند و جامع و با در نظر گرفتن همه موارد وجود نداشت؛ صرفا قصد بر این بود که برنامه ضرب الاجلی و بازدارنده طراحی شود لذا همه جوانب امر در نظر گرفته نشد.
نهادهایی که تولید کمتر و دریافت یارانه بیشتری دارند
وی با بیان اینکه بخش خصوصی در تمام بخش‌های صنعت بیشتر از سایر بخش‌ها با بحران دست و پنجه نرم می‌کند و اگر کمک نشود، با مشلات جدی روبرو خواهد شد، افزود: برای کمک به این قشر انتشاراتی باید بنا بر اطلاعات موجود، لیست انتشاراتی‌ها و موارد نشر آنها را ظرف یک سال گذشته مشخص می‌کردند و اینکه چقدر کاغذ مصرف کردند.
مسعودی با بیان اینکه نهادهای مجوز دهنده آمار مذکور را در اختیار دارند زیرا معمولا برای چاپ و انتشار، مراحل مشخصی طی می‌شود، ادامه داد: در حال حاضر بخش خصوصی که در زمینه چاپ و نشر فعال بوده، چیزی به او تعلق نمی‌گیرد ولی بخش دولتی یا آن نوع از بخش خصوصی که ارتباطاتش با نهادهای دولتی قوی‌تر است، از این یارانه کاغذ بیشتر استفاده می‌کند؛ در حالیکه تولیدش در گذشته به این حد نبود است.
نایب رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: اگر این آمار احصا شود و بر اساس فعالیت‌های گذشته و برنامه‌های آینده توزیع ارز و یارانه کاغذ انجام شود، توزیع عادلانه‌ای خواهد بود.
صنعت چاپ در خراسان‌رضوی این روزها با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کند و حمایت بخش دولتی از این صنعت قدیمی باید بیشتر شود.
به گزارش چاپ ونشر به نقل از تسنیم از مشهدمقدس، صنعت چاپ به عنوان یک فرآیند انبوه صنعتی یکی از مهم‌ترین محورهای تولید به شمار می‌رود که در شرایط کنونی به دلیل نوسانات قیمت ارز، با مشکلات اساسی و مهمی از جمله تهیه و واردات مواد اولیه مصرفی و ماشین آلات و صادرات محصولات به کشورهای منطقه مواجه است.
در استان خراسان رضوی نیز در سال‌های اخیر صنعت چاپ جایگاه خاصی داشته اما مشکلات اخیر اقتصادی دامنگیر این صنعت حیاتی در استان نیز شده و سبب شده تا بسیاری از صنایع استان با ظرفیتی کمتر از آنچه توان واقعی آنها است فعالیت خود را ادامه دهند.
گلایه چاپخانه‌داران خراسان رضوی
رئیس اتحادیه چاپخانه‌داران خراسان رضوی در این رابطه اظهار داشت: مواد اولیه مصرفی تمامی کارخانجات با صنعت چاپ مرتبط است اما دولت فقط ارز 4200 تومانی را به کاغذ اختصاص داده در حالی که عمده مواد اولیه برای تولید در چاپخانه به مقوا و کاغذ گلاسه مربوط می‌شود.
علی مغانی افزود: مقوای بسته‌بندی دارو از کیلویی 4 هزار تومان به کیلویی 18 هزار و 500 تومان، مقوای بسته‌بندی کیک و شیرینی از کیلویی 3800 تومان به کیلویی 11 هزار تومان، کاغذ گلاسه از کیلویی 4200 تومان به 13 هزار تومان، کاغذ از بندی 70 هزار تومان به 170 هزار تومان و مرکب از کیلویی 25 هزار تومان به 75 هزار تومان رسیده است.
مغانی در رابطه با حمایت دولت در صادرات کالاهای چاپی گفت: دولت اعلام کرده که با ثبت نام در سامانه سنا محصولات و کالاها را با ارز 9 هزار تومانی خریداری می‌کند اما کشورهای خریدار کالاها را با دلار 14 هزار و 500 خریداری می‌کنند و دولت از این بابت متضرر می‌شود. در این شرایط بهتر است دولت صادرات نداشته باشد و برای مدیریت هرچه بهتر کار از ظرفیت سازمان‌های مردم نهاد و بخش خصوصی استفاده کند و تمام کارها را به تنهایی انجام ندهد.
هم افزایی برای بهبود صنعت چاپ وجود ندارد
وی افزود: هیچ یک از نهادهای متولی همکاری و حمایت لازم را در شرایط فعلی برای بهبود وضعیت چاپ ندارند.
مغانی ادامه داد: ما نمی‌توانیم برای برای ادامه فعالیتمان تا 6 ماه آینده برنامه ریزی کنیم و به دلیل عدم ثبات، به صورت روزانه کار می‌کنیم و برای پرداخت حقوق کارگرها و بستن قرارداد دچار مشکل شده‌ایم.
هزینه بالای بسته‌بندی
مغانی گفت: ما در حوزه مواد اولیه بسته بندی مواد غذایی نیازمند حمایت هستیم چرا که کارخانجات علاوه بر هزینه‌های تولید، هزینه بالایی را به بسته بندی محصولات خود اختصاص می‌دهد و موادغذایی با قیمت‌های بالا به دست مصرف‌کننده می‌رسد.
یکی از چاپخانه‌دارهای استان خراسان رضوی نیز درباره وضعیت صنعت چاپ در استان می‌گوید: تمام مواد مصرفی صنعت چاپ در استان و در چاپخانه‌ها وارداتی است و نیاز به ارز دارد.
وی ادامه می‌دهد: کسانی هم که می‌توانند حمایت کنند با هراس نوسان قیمت دلار حمایت نمی‌کنند. قرار بود مرکب تهیه شود و وعده‌هایی نیز در این زمینه ارائه شد اما هنوز برنامه مشخص نیست.
با توجه به مباحث ارائه شده به نظر می‌رسد صنعت چاپ استان به تبع وضعیت کشوری آن حال و روز خوشی ندارد و باید توجه بیشتری از سوی بخش دولتی به این صنعت صورت بگیرد زیرا در حال حاضر عمده چاپخانه‌داران در بخش خصوصی فعال هستند و شاید در این اوضاع تنها حمایت دولتی باشد که بتواند این صنعت را به روزهای آینده امیدوار کند.
در حالی که سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس از اجرای پیمان سپاری ارزی در گمرک خبر داده، بر اساس بخشنامه گمرک، موضوع در حد ارائه تعهدنامه بازگشت ارز صادراتی میباشد.
به گزارش چاپ ونشر به نقل از باشگاه خبرنگاران پویا، زهرا سعیدی با اشاره به برگزاری جلسه کمیسیون اقتصادی با رئیس کل بانک مرکزی گفت: با اجرای طرح پیمان‌سپاری ارزی در گمرک کنترل بر تحویل ارز صادرکنندگان به بانک مرکزی بیشتر خواهد شد. وی با اشاره به مکلف شدن صادر کنندگان به اعلام ارز حاصل از صادرات به بانک مرکزی گفت: به زودی شاهد ایجاد آرامش در بازار ارز خواهیم بود.
این در حالی است که ماجرای پیمان سپاری ارزی در گمرک مربوط به سپردن تعهد فروش ارز حاصل از صادرات میباشد. به این ترتیب از این پس صادرکنندگان مکلف اند قبل از صادرات، تعهد نامه بازگشت ارز حاصل از صادرات را پس از تایید امضای آن توسط دفتر اسناد رسمی به اظهارنامه الکترونیکی صادراتی ضمیمه کنند.
سوال جدی که در اینجا وجود دارد این است که از ابتدای سال جاری که سیاست جدید ارزی ابلاغ شده است با کدام فرایند بازگشت ارز صادراتی رصد میشده است؟ آیا سازوکاری برای نظارت بر بازگشت این موضوع وجود داشته است؟ سوال مهم تر این است که ضمانت اجرایی این تعهدنامه ها چیست و در صورت تخلف چه برخوردی با صادرکنندگان متخلف انجام خواهد شد؟
جمشید عدالتیان عضو اتاق بازرگانی گفت: مشکل مربوط به بسته‌بندی حدود ۶ ماه است که دامن صنعت کشور را گرفته است.
به گزارش چاپ ونشر به نقل از خبرگزاری دانشجو، جمشید عدالتیان عضو اتاق بازرگانی گفت: مشکل مربوط به بسته‌بندی حدود ۶ ماه است که دامن صنعت کشور را گرفته است. پتروشیمی مواد اولیه بطری‌ها را باید تامین کند که در بورس این کار را می‌کند و به طور مثال فرض کنید مواد اولیه را ۶ هزار تومان عرضه می‌کنند در حالیکه در بازار آزاد کیلویی ۲۵ هزار تومان خریداری می‌شود.
عدالتیان گفت: بطری خالی که قبلا ۱۴۴ تومان بود، امروز با ۸۵۰ تومان فروخته می‌شود و با این وجود مواد در بازار نیست. یعنی بازار سیاه عجیبی در این محصولات ایجاد شده است.
بر اساس مطالعات محققان در صورت فوران آتشفشان دماوند شهرهایی که تا حتی صدها کیلومتر از این آتشفشان دور هستند، از فوران‌های آن در امان نخواهند ماند؛ از این رو طرح "رفتارسنجی دماوند" با ایجاد ۱۰ ایستگاه لرزه‌نگاری در دستور کار محققان قرار گرفته است.
به گزارش چاپ ونشر به نقل از ایسنا، دکتر جلیل قلم‌قاش در نشست ویژه ریسک آتشفشان دماوند با بیان اینکه متاسفانه هر از چند گاهی شایعه‌ای در خصوص فعال شدن آتشفشان دماوند مطرح می‌شود، افزود: چه آنهایی که فعال شدن این آتشفشان را رد می‌کنند و چه آنهایی که می‌گویند این آتشفشان فعال شده است، صحیح نمی‌گویند و این نظرات تنها بر اساس احساسات بیان می‌شود، چرا که ما داده‌های دقیقی از این آتشفشان نداریم.
وی با اشاره به فعالیت فوران این آتشفشان خاطرنشان کرد: بر اساس مطالعات انجام شده جوان‌ترین فعالیت دماوند در دامنه غربی مربوط به ۷۳۰۰ سال قبل بوده، ولی در این مطالعات ادعا نشده است که شواهدی از جوان‌ترین فوران یافت شده است.
قلم‌قاش با اشاره به مطالب دماوند در شاهنامه فردوسی، خاطرنشان کرد: داده‌های شاهنامه نشان می‌دهد که در یک هزار سال گذشته این آتشفشان فعالیت‌هایی داشته است.
این محقق حوزه آتشفشان با تاکید بر اینکه مخزن ماگمایی در عمق آتشفشان دماوند وجود دارد، افزود: مطالعاتی که بر روی این قله انجام گرفته، نشان از سه فوران است که در ۲۵ هزار سال قبل رخ داده و همچنین این مطالعات یادآور می‌شود که فوران‌های آینده این آتشفشان بزرگتر خواهد بود.
عضو هیات علمی پژوهشکده علوم زمین با تاکید بر اینکه بر اساس این شواهد ایجاد مرکز مونیتورینگ دماوند پیشنهاد می‌شود، ادامه داد: زمانی که از فوران آتشفشان دماوند صحبت به میان می‌آید، تصور مسئولان خروج گازهای گوگردی از آن است، در حالی که نگرانی اصلی ما کنده شدن قله دماوند است.
به گفته وی، در چنین شرایطی شهرهایی که تا صدها کیلومتر از آتشفشان دماوند دور هستند نیز از این فوران در امان نخواهند بود، از این رو باید دماوند مانند بیماری مورد بررسی قرار گیرد.
محقق پژوهشکده علوم زمین با بیان اینکه در سال ۸۱ طرح پایش دماوند از سوی سازمان زمین‌شناسی مطرح شد، خاطرنشان کرد: ما در گام اول این مطالعات اقدام به پایش چشمه‌های آب گرم این منطقه کردیم که به دلیل کمبود اعتبارات این مطالعات متوقف شد.
وی یادآور شد: ما در این طرح که با عنوان طرح رفتارسنجی دماوند پیشنهاد شد، اعلام کردیم که برای مطالعه این آتشفشان نیاز است که یک ایستگاه اصلی در منطقه ابراء در بخش لاریجان ایجاد شود که قرار است با همکاری استانداری مازندران انجام شود.
وی ایجاد حداقل هشت تا ۱۰ ایستگاه لرزه‌نگاری و GPS را از دیگر بخش‌های این مطالعات نام برد و گفت: برای ایجاد این ایستگاه، محل‌هایی در نظر گرفته شده است که اولین ایستگاه در روستای ناندل راه‌اندازی می‌شود.
این محقق اعتبارات ایجاد مرکز پایش دماوند را ۵.۸ میلیارد تومان اعلام کرد و گفت: تاکنون کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان آن محقق شده است.
اعمال محدودیت‌های تجاری در نیمه اول امسال در قالب بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌های مختلف و بعضا متناقض به پیدایش حقه‌های جدید منجر شده است. بعد از ابلاغ سیاست‌های ارزی در فروردین‌ماه امسال، متولیان تجارت نیز محدودیت‌های جدیدی را برای واردات و صادرات کالا در نظر گرفتند که به‌دلیل ابهامات زیاد مرتبا مورد بازنگری قرار گرفت. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد بی‌ثباتی و تغییرات روزانه مصوبات اداری که در نهایت به حصر تجارت منجر شده، زمینه ایجاد حقه‌های جدید برای دور زدن بخشنامه‌ها را فراهم کرده است. اثرات معکوس بخشنامه‌های تجاری در این گزارش مورد بررسی قرار گرفته است.
به گزارش چاپ ونشر به نقل ز دنیای اقتصاد، حقه‌های تجاری هر روز خود را در جامه‌ای متفاوت نشان می‌دهد. یک روز ردیف‌های متعدد تعرفه‌ای عامل دور زدن واردات می‌شود و یک روز بخشنامه‌های متعدد ارزی موجب تولد نسل جدید حقه‌های اقتصادی می‌شود. گزارش پیش رو موضوع دوم (بخشنامه‌های ارزی) را مورد بررسی قرار داده است. بخشنامه‌هایی که برخی از آنها حتی عمر ۴۸ ساعته داشته و سیاست‌گذار مجبور به اصلاح آن شده است. فعالان اقتصادی معتقدند سیاستی که در سال‌جاری به ایجاد رانت دامن زد سیاست‌های ارزی بود.
تکانه‌های ارزی که در ماه‌های اخیر رخ داد و از ابتدای امسال شدت گرفت. این مساله از جمله اتفاقاتی بود که در گذشته هم تجربه شده بود. آن چیزی که برای بخش‌خصوصی به‌عنوان سوال هنوز هم مطرح است این است که چرا دولت از تجربه‌های گذشته در این باره استفاده نکرد؟ دولت در سیاست‌گذاری‌های پس از نوسانات ارزی بسیار شتاب‌زده عمل کرد و حتی در مواقعی بدون استراتژی مشخص سیاست‌هایی را اتخاذ کرد که مجبور به اصلاح چند باره آن شد. این روند خود باعث ایجاد نارسایی‌ها و فسادهای زیادی شد. آنها بر این باورند که تعداد زیاد بخشنامه‌هایی که در این مدت شاهد ابلاغ آنها بوده‌ایم، ناشی از نداشتن یک استراتژی مشخص است. این بخشنامه‌ها حتی در مواردی با هم تناقض دارند. تعداد زیادی از بخشنامه‌هایی که از طرف بانک مرکزی یا وزارت صنعت، معدن و تجارت ابلاغ می‌شود، به‌صورت ناگهانی و بدون هماهنگی با بخش‌خصوصی است. به همین دلیل وقتی بخشنامه‌ای به مرحله اجرا می‌رسد دولت ناگزیر می‌شود که از برخی مواضع آن بخشنامه عقب‌نشینی کند.
همین اتفاق دو آفت را به‌دنبال دارد، اول اینکه یک تصمیم اشتباه گرفته می‌شود و عده‌ای از رانت استفاده می‌کنند؛ در مرحله دوم وقتی تبعات آن مشخص شد روند قبلی با تحمیل هزینه‌هایی اصلاح می‌شود. دور زدن بخشنامه‌های ارزی با استفاده از شگردهای تازه این روزها فضای اقتصادی را آلوده کرده است. «بروز کارت‌های بازرگانی یکبار مصرف در صادرات»، «دپوی کالاهای وارداتی در گمرکات»، «ایجاد فساد در دریافت دلار ۴۲۰۰ تومانی»، «سوءاستفاده از پیمان‌سپاری ارزی»، «بروز قاچاق در صادرات»، «کم‌اظهاری در صادرات» و «احتکار کالا در انبارها» از جمله مواردی است که با آغاز روند صدور بخشنامه‌های ارزی، بروز پیدا کرده و فعالان اقتصادی عنوان می‌کنند اگر در سیاست‌ها، بازنگری جدی صورت نگیرد، این موضوع ادامه خواهد یافت. در واقع بی‌ثباتی بخشنامه‌های ارزی باعث شده است تا فعالان اقتصادی به جای تمرکز بر خلق ارزش، تمرکز بر خلق رانت را در پیش بگیرند؛ چراکه محدودیت‌های ایجادشده به‌واسطه سیاست‌های ارزی، بخشی از کسب‌وکارهای آنها را مختل کرده و از این رو بالاجبار راه‌هایی را در پیش می‌گیرند که بتوانند چرخ بنگاه‌های اقتصادی خود را بچرخانند. این در حالی است که روند تصمیمات اقتصادی باید به‌گونه‌ای باشد که موجب توسعه کسب‌وکار در کشور باشد، نه افت آن.
کارت‌های بازرگانی یکبار مصرف در صادرات
همزمان با صدور بخشنامه‌های ارزی از ابتدای امسال، رئیس اتاق بازرگانی تهران نسبت به تقاضای زیاد برای دریافت و تمدید کارت بازرگانی ابراز نگرانی کرد. نگرانی او از بروز کارت‌های یکبار مصرف این بار در صادرات بود. بررسی‌ها نیز نشان می‌داد که این نگرانی بی‌مورد نبوده و حتی کارت‌هایی که چند سال تمدید نشده بودند، امسال برای تمدید اقدام کرده‌اند. در عین حال چندی پیش، مسعود خوانساری، رئیس اتاق تهران، از کشف باندی خبر داد که به‌طور سازمان یافته با جعل مدرک اقدام به دریافت کارت بازرگانی می‌کردند. ولع دریافت کارت بازرگانی از زمان سیاست‌گذاری جدید ارزی ایجاد شد.
دپوی کالاهای وارداتی در گمرکات
دسترسی داشتن به ارز نیمایی و حتی دلار ۴۲۰۰ تومانی، برخی از واردکنندگان را وسوسه کرده تا کالاهای خود را در گمرکات نگه دارند. این درحالی است که ضوابط ترخیص برای واردکنندگان در راستای تسهیل پرداخت حقوق ورودی گمرکی نیز اعلام شده است. اما گمرک اعلام کرده که برخی از واردکنندگان همچنان علاقه‌ای به ترخیص کالای خود ندارند. کارشناسان درخصوص انگیزه واردکنندگان از دپوی کالا در گمرک می‌گویند: این افراد به‌دلیل آنکه می‌دانند اگر کالاهای خود را ترخیص کنند باید به خط تولید برسانند و کالا را به ارز نیمایی یا ۴۲۰۰ تومانی در بازار بفروشند، ترجیح می‌دهند به منظور کسب سود بیشتر ترخیص را به تاخیر بیندازند. همین امر هم موجب شده تا برخی از کالاها با کمبود عرضه در داخل مواجه شود. البته بخشی از کالاهای دپو شده در گمرک نیز مربوط به ممنوعیت واردات برخی از کالاها است. برخی از واردکنندگان کالاهایی را وارد کرده‌اند که پس از ورود به گمرک، در لیست سیاه واردات قرار گرفته و حال، ترخیص آنها با مشکل مواجه شده است.
ایجاد فساد در دریافت دلار ۴۲۰۰ تومانی
وسوسه دریافت دلار ۴۲۰۰ تومانی از همان ابتدا صف‌های طولانی را برای ثبت‌سفارش ایجاد کرد. البته در ابتدا گفته شد که تمام کالاها می‌توانند با ارز ۴۲۰۰ تومانی وارد شوند اما پس از ثبت‌سفارش‌هایی که رکورد را شکست، سیاست‌گذاران تصمیم گرفتند دایره کالاهای مشمول دریافت ارز ۴۲۰۰ تومانی را تنگ‌تر کنند. از این رو پس از انتقادهای مکرر بخش‌خصوصی درخصوص هدر دادن منابع ارزی، سیاست‌گذاران تنها کالاهای اساسی را مشمول دریافت ارز ۴۲۰۰ تومانی اعلام کردند.
اما این تصمیم ولع سوءاستفاده‌گران در مورد دریافت ارز ارزان را کاهش نداد، بلکه این بار دلال‌ها در خرقه جدیدی تحت عنوان واردکنندگان کالاهای اساسی، صف ثبت‌سفارش را طولانی کردند. به‌طوری‌که بارها اعلام شد که ثبت‌سفارش برای کالاهای اساسی بیش از نیاز کشور است. البته انگیزه دیگری نیز برای ایجاد این صف وجود داشت. بسیاری از کالاهای اساسی، به‌عنوان مواد اولیه کالاهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این رو صادرات کالاهای نهایی که با مواد اولیه ۴۲۰۰ تومانی تولید می‌شد، می‌توانست سود خوبی برای صادرکننده به همراه داشته باشد. اما بعد از مدتی متولیان تجارت صادرات برخی از اقلام را ممنوع اعلام کردند که این خود، مشکلات جدیدی را به دنبال داشت.
فعالان اقتصادی اعتقاد دارند دلار ۴۲۰۰ تومانی منشأ بسیاری از فسادهای ارزی است. کیوان کاشفی، عضو هیات رئیسه اتاق ایران، درباره فسادهای ناشی از سیاست دلار ۴۲۰۰ تومانی عنوان می‌کند: ما اکنون درحال عبور از یک کانال قیمتی ارزی هستیم، یعنی از نرخ ۴۲۰۰ تومان به سمت کانال حدود ۱۵ هزار تومان در حرکت هستیم، این موضوع اتفاق افتاده و چاره‌ای نیست که آن را بپذیریم؛ چون تاثیر خود را در اقتصاد گذاشته است. تجربه‌های قبلی نشان داده که وقتی جهش‌های ارزی اتفاق می‌افتد حدود یک سال و نیم زمان خواهد برد تا این تغییر در سطوح قیمتی و درآمدی جا بیفتد و در بازار حل شود. ما در این شرایط نیاز به برنامه‌ریزی اصولی داریم، اکنون آن چیزی که اقتصاد را آزار می‌دهد این است که متاسفانه دلارهای ارزان به برخی افراد داده می‌شود که نامش را دلار ۴۲۰۰ تومانی گذاشته‌ایم.
مطمئنا تا زمانی که دلار ۴۲۰۰ تومانی داده می‌شود در کنارش فساد وجود دارد، چرا که این دلار حدود ۱۰ هزار تومان با قیمت واقعی فاصله دارد. در این شرایط همه دستگاه‌ها باید نظارت کنند که شاید این کار امکان‌پذیر نباشد. در واقع خود این سیاست ارزی امکان فساد را بالا می‌برد. بنابراین هر چه زودتر از کانال ۴۲۰۰ تومانی خارج شویم و به سمت نرخ واقعی برویم، می‌توانیم زودتر به مرحله تثبیت قیمت‌ها برسیم و جامعه هم راحت‌تر می‌تواند خود را با شرایط جدید وفق دهد. در ضمن با این اقدام جلوی بسیاری از فسادها گرفته خواهد شد و تقاضای اضافه هم کنترل می‌شود.
سوءاستفاده از پیمان‌سپاری ارزی
پیمان‌سپاری ارزی تصمیم جدید سیاست‌گذاران ارزی است و عمری نزدیک به دو هفته دارد. اما در همین مدت زمان، راه‌های دور زدن این تصمیم هم آشکار شده است. اگرچه فعالان اقتصادی این تصمیم دولت را تکرار تجربه شکست خورده می‌دانند، اما درحال‌حاضر این موضوع برای تمام صادرکنندگان در حال اجرا است. بانک مرکزی در ابتدا در نامه‌ای سه گروه صادراتی را به ملزم به تعهد محضری برای بازگشت ارز صادراتی کرد. پس از آن، تمام صادرکنندگان ملزم به اجرای این دستورالعمل شدند. البته اخیرا اعلام شد که این تعهد می‌تواند به‌صورت سیستمی اخذ شود. اما این تصمیم از دو زاویه توانست ترفندهای جدیدی را وارد تجارت کند. نخست آنکه کارت‌های بازرگانی برای پیمان‌سپاری ارزی اجاره داده شد و دوم آنکه در برخی از مرزها، حق‌العمل کارهای گمرکی وارد گود شدند و با دریافت مبلغی، ضمن آنکه بار را به نام خود صادر کردند، برای بازگشت ارز، تعهد ارزی دادند. کاشفی معتقد است اجرای بخشنامه پیمان‌سپاری ارزی فسادهایی مثل فروش کارت‌های بازرگانی را به‌وجود خواهد آورد. در این شرایط افرادی پیدا خواهند شد که براساس کارت‌های دیگران پیمان‌سپاری کنند.
او درباره پیمان‌سپاری ارزی و تبعات منفی آن برای صادرات اظهار می‌کند: پیمان‌سپاری ارزی آفت‌ها و محدودیت‌هایی را به وجود می‌آورد که زمینه‌ساز دور زدن قانون می‌شود؛ البته حرف دولت در مورد اینکه برای تامین نیاز کشور باید منابع ارزی مدیریت شود درست و منطقی است؛ اما درمورد شیوه‌های این مدیریت اختلاف‌نظر بین دولت و بخش‌خصوصی وجود دارد. در روش فعلی هیچ تفکیکی انجام نشده است و برای همه کشورها از عراق و افغانستان تا کشورهای دیگر زمان بازگرداندن ارز حاصل از صادرات به یک شکل تعیین شده است. برای این کار باید چند اقدام ضروری انجام شود.
ابتدا لازم است تکلیف‌مان را با واحد‌های بزرگ دولتی مثل پتروشیمی‌ها و فولادی‌ها مشخص کنیم، این بخش‌ها باید پیمان‌سپاری ارزی را انجام دهند و ارزهایشان را براساس ضوابط برگردانند. این شرکت‌ها به‌دلیل اینکه دولتی هستند می‌توان بر نحوه عملکردشان نظارت کرد. اما یک چهارم صادرات کشور متعلق به بخش‌خصوصی و بنگاه‌های کوچک و متوسط است. با پیمان‌سپاری ارزی بخش زیادی از صادرات این گروه که تولیدشان در داخل نیازمند مواد اولیه است با مشکل جدی مواجه می‌شود و دچار تزلزل خواهند شد. از این‌رو پیمان‌سپاری ارزی برای این کالاها ضرورتی ندارد. عضو هیات رئیسه اتاق ایران در مورد لزوم تفکیک کشورها برای بازگشت ارز صادراتی عنوان می‌کند: دو کشور عراق و افغانستان پول ملی ما را در مبادلات قبول دارند، ما در ارتباط با این کشورها مزیت ویژه داریم؛ به‌دلیل اینکه حجم بالایی از معاملات ریالی با آنها انجام می‌شود. وقتی مدت زمان ۳ ماهه در ارتباط با صادرات به این دو کشور در نظر گرفته می‌شود، عملا این مزیت را از دست می‌دهیم.
سیدحمید حسینی، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران نیز در این باره گفت: صادرکنندگان به عراق و افغانستان از بازگرداندن ارز به کشور معاف بودند. اما بانک مرکزی بدون توجه به این مساله تمام صادرکنندگان را ملزم به تعهد ارزی کرد. آن روز که این بخشنامه اجرا شد، کامیون‌های زیادی در مرزهای عراق مانده بودند و نمی‌توانستند بدون تعهد ارزی بار را به آن سوی مرز برسانند. صاحبان کالا نیز حاضر به تعهد ارزی نبودند؛ چراکه اشاره آنها به بخشنامه‌های قبل بود. ضمن اینکه در ابتدا گفته شد که این تعهدات باید محضری باشد و این امر زمان‌بر بود و به همین دلیل در صادرات اخلال ایجاد شد. برخی از کالاها فسادپذیر بودند و ماندن آنها در مرز مشکلاتی را ایجاد می‌کرد. در همین شرایط، حق‌العمل‌کارهایی در مرزها حضور یافتند که حاضر بودند تعهد ارزی بدهند؛ اما به ازای هر دلار بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ تومان دریافت کنند. صادرکنندگان نیز برای آنکه تن به تعهدی که انجام آن مشکل آفرین است، ندهند، این مبلغ را پرداخت کرده و کالا را از مرز خارج می‌کردند.
بروز قاچاق در صادرات
چهار موج ممنوعیت صادرات برخی از کالاها موجب شده تا قاچاق در صادرات افزایش یابد. پیش از این، قاچاق در صادرات معطوف به قاچاق سوخت بود. اما با توجه به بخشنامه‌های متعدد ارزی، قاچاق صادراتی در سایر کالاها به صرفه شده است. فعالان اقتصادی عنوان می‌کنند که بازارچه‌های مرزی محلی خروج کالاهای اساسی مصرفی شده است. این کالاها از طریق توریست‌های کشورهای همسایه یا مرزنشینان، به آن سوی مرزها می‌رود؛ چراکه قیمت آنها در ایران با توجه به تفاوت نرخ ارز در کشورهای همجوار، ارزان است. برخی حتی هشدار داده بودند که امکان دارد با ادامه این روند، دچار کمبود موادی همچون روغن و شکر در کشور شویم. در همین رابطه کاشفی، به‌صورت مصداقی این مساله را توضیح می‌دهد. او می‌گوید: حدود دو سال است که به دلیل حمایت از بازار داخلی صادرات دام ممنوع شده است، متاسفانه با توجه به تفاوت کیفیت و قیمتی که دام در ایران با قیمت دام کشورهای خلیج‌فارس دارد، قاچاق دام زنده نیز باب شده است. وقتی حیوان زنده قاچاق می‌شود ملزمات قرنطینه‌ای آن رعایت نمی‌شود و کیفیت آن هم طبیعتا پایین می‌آید. درحالی‌که انجمن و تشکل تجار قوی در زمینه دام وجود دارد، اما با این سیاست عملا تجار خودمان را تضعیف می‌کنیم و میدان برای قاچاقچیان باز می‌شود. این امکان وجود داشت که اجازه واردات گوشت از کشورهای آسیای میانه داده شود و بخشی از نیاز داخلی را با این روش تامین کنیم و صادرات دام را ممنوع نکنیم.
کم‌اظهاری در صادرات
تفاوت نرخ ارز در سامانه نیما و بازار غیررسمی موجب شده تا برخی از صادرکنندگان برای دپوی بخشی از ارز حاصل از صادرات خود، کم‌اظهاری کنند. البته برخی از کارشناسان این موضوع را قبول ندارند و عنوان می‌کنند به‌دلیل مشکلاتی که در نرخ پایه صادراتی در گمرک وجود دارد، برای صادرکنندگان استفاده از این روش منطقی نیست.
احتکار کالا در انبارها
آنچه این روزها سر و صدای زیادی ایجاد کرده، احتکار کالا در انبارها است. به این منظور تدابیر جدی از سوی متولیان تنظیم بازار اتخاذ شد که به موجب آن، برخی از انبارها شناسایی شدند. اما ریشه احتکار یا حتی دپوی کالا در انبار چیست؟ فعالان اقتصادی این موضوع را ناشی از دو طرز تفکر می‌دانند. در طرز تفکر اول، دپوی کالا به منظور رفع نیاز تولید در آینده است. بخشی از فعالان اقتصادی به دلیل تحریم‌هایی که در راه است، تصمیم به واردات مواد اولیه خود گرفته‌اند تا بتوانند چرخه تولیدشان را در ماه‌های آتی بچرخانند. در طرز تفکر دوم، نگرانی‌های ناشی از آینده و سیاست‌گذاری‌های اقتصادی است. این گروه اعتقاد دارند که بخشنامه‌های ضدو نقیض ارزی، عرصه را به آنها تنگ و قدرت پیش‌بینی را از آنها سلب کرده است. نااطمینانی از آینده، این گروه را به احتکار کالا واداشته که نتیجه آن هم ایجاد مشکل و گرانی قیمت برای مصرف‌کننده است. البته نباید فراموش کرد که بخشی از این احتکار، با انگیزه سودجویی در زمان کمبود آن کالا انجام می‌شود.
افشین فرنگی مدیرعامل شرکت گرین فیلد گفت: برای طی کردن مسیر درست اقتصادی در کشور باید به دو گزینه اعتماد کرد ابتدا راهنمایی که شما را پیش می‌برد و در گام بعدی توجه به دفترچه راهنما و یا نقشه راه است زیرا اطلاعات داده‌شده، شما را آماده می‌کند تا در مقابل چالش‌ها و مشکلات پیش رو بهترین گزینه را انتخاب کنید.
وی ادامه داد: در پیش گرفتن این رویکرد می‌تواند مسیر درست اقتصادی را پیش روی فعالان عرصه اقتصادی قرار دهد.
فرنگی می‌افزاید: با نگاهی به تاریخ و بعد از انقلاب می‌توان دریافت که همیشه در دوره دوم ریاست جمهوری اقتصاد ایران با چالش‌های همچون جهش چند برابری قیمت ارز نسبت به دوره‌ی اول ریاست‌جمهوری مواجه بوده این رویداد هر هفت سال اتفاق می‌افتد و کسانی که دستی بر تولید و تجارت دارند با یک مطالعه اولیه می‌توانند به نقشه راهی مناسب دست یابند و قبل از خطر احتیاط‌های لازم را در نظر بگیرند.
مدیرعامل شرکت گرین فیلد با اشاره به لزوم در پیش گرفتن سیاست های ویژه در بازار اظهار کرد: خیلی از تولیدکنندگان بزرگ کشور با علم به این موضوع، یک سال قبل از بحران خود را آماده کرده و بسیاری از آنان گردش مالی خود را جمع می‌کنند. برخی دیگر نیز سیستم ریاضت را برمی‌گزینند و سرمایه ی خود را به دارایی‌های ارزشمند تبدیل می کنند در این شرایط یا کالاهایی همچون مواد اولیه و یا ارز بهترین گزینه برای حفظ سرمایه آنان محسوب می‌شود.
وی ابراز کرد: ازآنجاکه برای مراودات تجاری نیازمند ارز هستند، دلار یورو و درهم بهترین منابع برای حفظ سرمایه به شمار می‌رود.
فرنگی اظهار کرد: این مهم با توجه به تجربه‌ی گذشته بسیار مهم است باید دید چند درصد فعالان عرصه اقتصادی خود را آماده پذیرش چنین شرایطی می‌کنند و یا به مشتریان خود هشدارهای لازم به‌منظور نزدیکی به این شرایط بحرانی را می‌دهند.
مدیرعامل شرکت گرین فیلد اتخاذ تدابیر مدیریتی را امر مهم و راهگشا می‌داند و بیان کرد: از سال ۹۵ با چند نفر از مشتریانی که پروژه‌ها‌یی را با آنان داشتیم مسائل را مطرح کردیم این امر سبب شد تا بتوانیم 90 درصد از ۱۰۰ درصد مشتریان خود را حفظ کنیم تدبیر به‌موقع باعث شد بتوانیم کارها را انجام دهیم درنتیجه اواخر تعهداتشان به مشکلات و بحران‌های اقتصادی برخورد کرد.
وی با اشاره به تجربیات گذشته بازار گفت: تجربه نشان داده است که این بحران سه ماه سرگردانی را برای فعالان عرصه اقتصادی در پی دارد در آخر، چرخش بازار اتفاق خواهد افتاد به‌عبارت‌دیگر تعرفه تغییر خواهد کرد و بازار خود را با این تحول هماهنگ می‌کند.
فرنگی تصریح کرد: نباید فراموش کنیم که بسیاری از کالاها وابسته به بسته‌بندی هستند و بسیاری از جوامع مطالعاتی وابسته به کتاب هستند پس به دنبال راه‌کار خواهند بود در چنین شرایطی هزینه ارزش‌افزوده بر روی کالاها کشیده می‌شود و قیمت تمام‌شده را افزایش می‌دهد. قیمت تمام‌شده از مشتری در بازار اخذ می‌شود و این چرخش ادامه می‌یابد تا ۸ ماه بعد دوباره تکرار شود.
مدیرعامل شرکت گرین فیلد افزود: تحریم‌ها شرایط راه بسیار سخت‌تر خواهد کرد بنابراین بهتر است با توجه به اطلاعات بازار و بازرگانی حرکت کرد به همین منظور و در گام نخست باید با خودمان صادق باشیم سپس ببینیم که در کجای بازار قرار داریم و وضعیت ما نسبت به بازار چگونه است اینکه می‌توانیم تغییر پیدا کنیم و یا می‌خواهیم با روش سنتی پیش برویم.
وی به راهکارهای موجود اشاره دارد و می‌گوید: علاوه بر تغییر در روند چرخش مالی و جذب پول باید برای تعرفه نیز تدابیری اندیشید و توجه به‌ضرورت نگاه مدیریتی به بازار همچنین توجه به چگونگی رفتار بازار و تجارت بسیار بااهمیت شمرده می‌شود.
فرنگی به سایر عوامل تأثیرگذار اشاره دارد و بیان کرد: صرفه‌جویی در خرید، تهیه مواد اولیه از بهترین نوع و با کمترین قیمت در بازار بسیار مهم است. آنچه شرایط را سخت و دشوار می‌کند حضور واسطه‌هایی است که کالا را به دست مصرف‌کننده می‌رسانند.
مدیرعامل شرکت گرین فیلد حضور برخی واسطه‌ها را چالش‌برانگیز می‌داند و اظهار کرد: واسطه‌ها چرخه تأمین، را با چالش‌هایی روبه‌رو کرده‌اند و نابرابری و سوءاستفاده در درون بازار را دامن می‌زنند تحرکات آنان به روش‌های جدید و حتی حرکات جدیدی در بازرگانی منجر می‌شود که نیازمند توجه است بدین ترتیب این مسیر سخت را می‌توان با آرامش بیشتر پشت سر گذاشت، قطعاً رمز موفقیت اقتصادی مدیریت برای ادامه بقا است.
وی افزود: اما در این میان تعدادی از فعالان اقتصادی تمهیدات لازم را در نظر نگرفته و قراردادها را باقیمت دلار قبل سال ۹۷ منعقد کردند و هم‌اکنون با افزایش ناگهانی قیمت‌ها روبه‌رو شدند. برای مثال روزنامه‌ای در دوران ریاست جمهوری سابق با استفاده از ارز مرجع اقدام به واردات دستگاه ماشین‌آلات چاپ برای خود نمود. زمانی که ماشین‌آلات به‌سوی گمرک ایران حرکت کرد دستورالعملی از سوی بانک مرکزی مبنی بر عدم پرداخت ارز مرجع برای خرید ماشین‌آلات چاپ صادر شد بدین ترتیب واردات ماشین‌آلات چاپ با ارز مبادله‌ای در دستور کار قرار گرفت و برای واردات از ارز مرجع کنار گذاشته شد.
فرنگی ادامه داد: گمرک نیز از ورود این ماشین‌آلات و ترخیص آن در کشور جلوگیری کرد و خریدار مجبور شد که مابه‌التفاوت ارز مرجع و ارز مبادله‌ای را به بانک پرداخت کند. این اتفاقات دور از انتظار نیست و برای جلوگیری از آن باید به حافظه تاریخی اقتصاد ایران توجه بیشتری کرد.
فرنگی ابراز کرد: این تحولات سبب می‌شود که قیمت‌ها برای خریداران کالا افزایش یابد اما این افزایش قیمت‌ها متناسب با بازار است. باید اجازه داد تا بازار راه را پیدا کند.
مدیرعامل شرکت گرین فیلد تصریحکرد: قیمت‌ها برای همه‌ی حوزه‌ها افزایش پیداکرده و تنها چاپخانه‌داران هستند که نتوانستند به قیمت کالای تولیدی‌شان بی افزایند در این بخش آنها ضعیف عمل کردند و نمی‌توانند موفق باشند. باید توجه داشت که مدیریت برای ادامه بقا یک ضرورت است و باید همواره مدنظر قرار بگیرد، آنان که ضعیف هستند کنار می‌روند.
وی افزود: نتیجه چنین فرایندی خروج تعداد زیادی از فعالان از این عرصه خواهد بود اما بااین‌حال می‌توان مجموعه‌های قوی‌تری را شکل داد.
فرنگی عملکرد مدیریتی اتحادیه‌ها را موردانتقاد قرار می‌دهد و می‌گوید: اتحادیه‌ها ضعیف عمل کرده‌اند و نتوانسته برنامه‌های مناسبی برای مقابله با چالش‌های اقتصادی ارائه و به ساماندهی مجموعه خود بپردازند و تعرفه‌های جدیدی را ارائه دهند آنان این توانایی را دارند که جلوی بسیاری از حرکت‌های نابجا را بگیرند.
مدیرعامل شرکت گرین فیلد تأکیدکرد: قبل از وقوع اتفاقات این‌چنینی (عدم ثبات در نرخ ارز و افزایش قیمت‌ها) باید دستورالعملی در نظر گرفته شود و اتحادیه‌ها از اختیارات خود برای کاهش آسیب‌های استفاده کنند. دولت نیز تدابیر ویژه‌ای را باید در پیش بگیرد در چنین شرایطی مالیات باید متوقف شود و راهکارهای مناسب به بازار ارائه شود.
وی پیش‌بینی کرد: هر بحران شرایط خاص خود را دارد ولی در کل ۶ تا ۸ ماه چرخش برای بازیابی شرایط اقتصادی در بازار نیاز است البته به شرطی که سیاست‌های خارجی بر آنها تأثیر نگذارد.
فرنگی با اشاره به تحولات و رخدادهای عرصه تجارت بین‌المللی افزود: کمپانی‌های بزرگ تولیدکننده در دنیا به ایران اعلام کردند که دیگر نمی‌توانند خدمات و کالا ارسال کنند. این خبر خوبی نیست؛ زیرا بازار سیاه رواج پیدا می‌کند و تعداد انگشت‌شمار تولیدکنندگان در بازار نیز به حیات خود پایان می‌دهند.
مدیرعامل شرکت گرین فیلد گفت: این امر به سیاست‌های کلان کشور بازمی‌گردد. هم‌اکنون زمینه برای صادرات در کشور هموار است اما اگر محدودیت معاملات، گمرک و محدودیت در انتقال پول برای ایران در سطح بین‌الملل ایجاد شود، قطعاً با چالش‌های بزرگ‌تری مواجه خواهیم بود.
